Die middag hadden we een afspraak bij de gynaecoloog, dit voor controle. Inmiddels gingen vanaf 30 april vaak voor controle naar het ziekenhuis. Op 30 april voelde ik me niet goed, zag soms wat sterretjes en tijdens een korte wandeling over de koninginnenmarkt in Eibergen begon ik steeds harder in Roelof zijn hand te knijpen. Na een telefoontje en bezoek aan de verloskundige zaten we 's avonds in het ziekenhuis. Conclusie te hoge bloeddruk, door de ctg (hart filmpje Guusje), urine en bloedcontrole kon men constateren dat het met Guusje prima ging.
De zorg ging over van de verloskundige naar de afdeling gynaecologie van het ziekenhuis in Winterswijk. Daar kennen we inmiddels heel goed de weg en kunnen de gang naar het ziekenhuis dromen. Maar wat een goede zorg hier in Nederland. We zijn vol lof over de begeleiding van de gynaecologen en de zorg van de verpleging.
Na 30 april gingen we regelmatig voor controle naar het ziekenhuis. Protocol bij hoge bloedruk is als er enige rijping is en men kan de vliezen breken dit ook te doen. Door onderzoek die 14 mei constateerde de gyneacoloog enige rijping. "wat vind je er van, woensdag inleiden?", vroeg hij ons. We keken elkaar aan, het verraste ons enigsinds. Dat zou betekenen dat we woensdag 16 mei of uiterlijk donderdag 17 mei Papa en Mama zouden worden.
Zo gezegd zo gedaan. Wij die 15de mei naar het ziekenhuis. Leg de kleertjes daar maar neer zei de zuster. Ik hoor het haar nog zeggen. maar een dag later gingen we met een lege maxi cosi weer naar huis. Het lukte niet mijn vliezen te breken dus werd ik afgekoppeld van het infuus en kreeg een ander hormoon. Het grote wachten ging nog even door.
 |
| tasje weer in pakken |
Maar met Guusje in de buik ging het nog steeds erg goed. Op 27 mei kreeg ik wat meer klachten, wij naar het ziekenhuis. Na onderzoek moesten we blijven. Zou Guusje dan nu echt geboren worden? Op maandagmiddag gingen we echter weer naar huis. De ctg was weer goed, de vliezen waren nog steeds niet te breken en de harde buiken waren over. Kortom weer wachten en weer met een lege maxi cosi naar huis.
Elke dag gingen we nu naar het ziekenhuis voor controle. Elke dag een ctg en tot donderdag 31 mei mochten we elke keer weer naar huis.
Maar op donderdag 31 mei zou ik opnieuw ingeleid gaan worden. Ook nu lukte het niet. De pomp met hormonen stond op 10 en 's ochtend dachten we nou nu gaat het echt beginnen. s middags had ik iets weeen maar tegen de avond zakte dat af en zat ik mijn nagels te lakken. De arts snapte er niks van, dit maakte ze niet vaak mee. Ik was gewoon niet in te leiden. Omdat Guusje het nog steeds goed maakte durfte ze nog wel te wachten. We mochten alleen niet meer naar huis. Ze zouden het weekend niks doen en als het kindje zich niet spontaan zou aandienen werd er maandag opnieuw gekeken of vliezen breken of keizersnede.
Het hele weekend hebben we gewacht of de bevalling spontaan opgang zou komen. Niks van dat alles. Op maandag 4 juni heel vroeg in de ochtend kwam de arts. Ze maakte een heel klein iniminie gaatje in mijn vliezen, eindelijk was het gelukt jihaaa. En toen ging het beginnen pomp tot 12 en niet zoals normaal tot 10. En na heel wat weeen en stormen later werd ons prachtige lieve meisje geboren.
